Jak dbano o zęby w średniowieczu

Cieszymy się, że jesteś z nami.

Jak kiedyś leczono zęby

Zapisz się na newsletter Onetu, aby otrzymywać od nas najbardziej wartościowe treści. Brytania i Irlandia. Jakie zalecenia dentystyczne były w modzie lat temu? Średniowieczne środki na nieświeży oddech Zawsze można było po nim podać jeden z popularnych, zalecanych przez medyczne kompendia środków na nieświeży oddech, takich jak wino perfumowane lub trzymany pod językiem liść laurowy.

Historia pierwszych kobiet w Tatrach. Za pierwsze pasty do zębów służył popiół z głów i kopyt zwierząt.

W sytuacjach skrajnych sprawiające problemy zęby trzeba było jednak usuwać, a rany łagodzić ziołami i przyprawami, zwłaszcza ziarnami pieprzu, które uważano za szczególnie efektywne w.

Persowie stosowali sproszkowane zwierzęce poroża, ślimacze muszle i gips. Egipcjanie myli zęby mieszanką octu i sproszkowanego pumeksu. Z czasem do higieny jamy ustnej zaczęto używać gliceryny zmieszanej z ziołami, a pierwsza pasta Colgate Dental Cream sprzedawana w słoiczkach pojawiła się na rynku w roku.

Przed naszą erą, ból zęba spowodowany próchnicą leczono oliwą z oliwek, cebulą, fasolą, daktylami, surowym ciastem, miodem, cebulą, kadzidłami czy nasionami kopru. Egipcjanie uważali, że doskonałym okładem na bolący ząb są żywe myszy. Ząb sprawiający ból nacierano popiołem lub ogrzewano zapaloną świeczką.

Czym kiedyś myto zęby

Odmawiano także stosowne modlitwy do bogów. W przypadku próchnicy, pierwsi ludzie uciekali się do magii i zaklęć. Aż do końca XIX w. Skąd takie przypuszczenia? Najpewniej wynikały one z tego, że mocno zepsute zęby wyglądały jak nadgryzione przez robaki. Opisane powyżej przypadki to jeszcze nie wszystko, na co było stać naszych przodków w zakresie leczenia zębów.

Persowie stosowali sproszkowane poroża różnych zwierząt, muszle ślimaków i gips. Chcieli także zapobiegać przykremu zapachowi z ust, dlatego do proszku dodawali mieszanki ziół. W roku na rynku pojawiła się pasta do zębów o nazwie Colgate Dental Cream. Najpierw sprzedawana była w słoiczkach, dopiero później w tubkach. Zobacz też: Co zawierają pasty do zębów?

Jak leczono zęby w dawnych czasach? 5 ciekawostek | Proper Dent

Sposobem na chorego zęba była najczęściej ekstrakcja usunięcie. Zęby zazwyczaj usuwano za pomocą kleszczy lub palców. Szczególnie w Chinach rozwinęła się technika usuwania zębów palcami. Specjaliści przygotowywali się do zawodu trzy lata, wyciągając kołki z drewna. W starożytnym Rzymie przed wyrwaniem zęba próbowano go najpierw osłabić m.

W tym momencie w kierunku sceny ruszają inni nieszczęśnicy cierpiący z powodu podobnych dolegliwości, by oddać się w ręce wyrwizęba. Jest jednak mało prawdopodobne, by wszyscy czekający w ogonku na swoją kolej doświadczyli równie bezbolesnej ekstrakcji, jak wspólnik domorosłego dentysty, który właśnie sugestywnie odegrał scenę wyrwania zęba.

Huk rogu i dudnienie bębnów skutecznie zagłuszają krzyki pacjentów.

Nim sepsa zaatakuje organizm lub inne groźne dla życia komplikacje wynikłe z braku kompetencji oszusta dadzą znać o sobie, jego już dawno nie będzie w miasteczku. Tak właśnie wyglądała wizyta u dentysty w czasach średniowiecza.

Czytaj też: Chirurg z horroru, czyli najlepszy lekarz średniowiecza. Jak leczono w czasach, gdy lekarstwo było gorsze od choroby? Oczywiście istniały inne możliwości. Osoba z bólem zęba mogła skorzystać z usług balwierza, który dokonywał ekstrakcji lub wykonywał alternatywny, mniej inwazyjny zabieg, jakim było puszczenie krwi.

Mogła też wybrać któryś z wachlarza całkowicie bezużytecznych eliksirów sprzedawanych jako remedia o natychmiastowym działaniu na wszelkiego rodzaju dentystyczne dolegliwości. Niestety, renomowani medycy, którzy dorywczo parali się stomatologią w starożytnym Rzymie, opuścili pole walki wraz z upadkiem imperium, zostawiając sztukę leczenia zębów niedouczonym ignorantom, konowałom i szarlatanom.

Niechęć lekarzy do praktykowania dentystyki wydaje się zrozumiała, bowiem możliwości, jakie dawała ówczesna medycyna, zarówno w kwestii uśmierzania bólu zęba, jak i leczenia jego przyczyn, były ograniczone. Pomimo mądrości głoszonych przez Hippokratesa i jemu współczesnych dbanie o dobrostan jamy ustnej było postrzegane jako zajęcie poniżej godności przez profesjonalnych medyków świata antycznego i to przekonanie pokutowało przez całe średniowiecze.

Przeszło sto lat później słynny holenderski lekarz Kornelis van Solingen także wyrażał się z pogardą o operacjach dentystycznych. Tak jak lekarze mieli dobry powód, by odwrócić się od stomatologii, tak i zwykłym obywatelom nie brakowało powodów ku temu, by trzymać się jak najdalej od rwaczy zębów i ich kolegów po fachu.

Jak ludzie żyli bez dentysty

Ze względu na ból i wysoki poziom ryzyka wykonywanych przez nich zabiegów postrzegano ich wyłącznie jako ostatnią deskę ratunku. Ludzie robili wszystko, żeby uniknąć wizyty u tych pseudodentystów. W desperacji sięgali po całkiem nieskuteczne albo wręcz niebezpieczne mikstury, tynktury i balsamy, co znacznie przyczyniło się do rozkwitu rynku farmakologicznego.

Symbolem tej prosperity było otwarcie w Anglii pierwszej apteki w roku.