Co to jest repatriacja
Centrala Lotów Sanitarnych nie ma tego problemu. W swoim zespole mamy członków z aż dziewięciu różnych krajów, którzy posługują się angielskim, francuskim, hiszpańskim, włoskim, niemieckim, portugalskim, rosyjskim, polskim, tureckim, holenderskim oraz czterema arabskimi dialektami.
Ta różnorodność i wszechstronność językowa umożliwiają komunikację z klientami i lekarzami na całym świecie. Inne potencjalne problemy obejmują warunki pogodowe, konflikty międzynarodowe, niepokoje polityczne i ograniczoną przestrzeń powietrzną.
Ustawą o repatriacji
Bezpieczeństwo pasażerów jest naszym największym priorytetem. Dokładamy więc należytej staranności, aby każdy międzynarodowy transport medyczny odbywał się za zgodą i w porozumieniu z władzami kraju repatriacji. Nasi specjaliści przed każdym transportem medycznym samolotem kontaktują się z lekarzem prowadzącym w szpitalu, do którego pacjent był przyjęty.
Każdy lotniczy transport pacjenta ze szpitala poprzedza starannie przeprowadzana ocena lekarska oraz dokładna analiza dokumentów z przebiegu leczenia i aktualnej sytuacji chorego, aby upewnić się, że jego stan zdrowia umożliwia transport medyczny do Polski bądź innego kraju rodzinnego. Z myślą o pacjentach wymagających intensywnej opieki medycznej i stałego monitoringu, zarówno naziemna karetka pogotowia, jak i latająca karetka są wyposażone w nowoczesne technologie i sprzęty, które używane są w salach szpitalnych.
Zapewniamy również intensywną opiekę w samolocie. Lotniczy transport medyczny odbywa się na większych wysokościach, niż jest to typowe dla standardowych lotów. Dzięki temu minimalizujemy turbulencje i gwarantujemy płynniejszy lot. Dodatkowo podczas transportu chorego z zagranicy istnieje możliwość regulowania ciśnienia w kabinie.
To szczególnie istotne podczas repatriacji pacjentów z określonymi schorzeniami, jak na przykład odma opłucnowa odma płucna czy anemia. Oddział Obywatelstwa Polskiego w Wydziale Spraw Obywatelskich i Cudzoziemców nie jest organem właściwym do przyznawania wcześniej wspominanych form pomocy, w celu uzyskania bardziej szczegółowych informacji należy kontaktować się zatem z odnośnymi władzami tj.
Pełnomocnikiem Rządu do Spraw Repatriacji dot.
Kursy nauki języka polskiego i adaptacji w polskim społeczeństwie. Udział w bezpłatnych kursach przysługuje repatriantowi oraz członkom jego najbliższej rodziny, w trakcie których mogą doskonalić swoją znajomość języka polskiego, polskiej historii i kultury, poznają podstawy obowiązującego w Polsce porządku prawnego, ekonomicznego i socjalnego oraz dowiadują o przysługujących im prawach.
Organem odpowiedzialnym za organizację lub zlecenie organizacji kursów językowo-adaptacyjnych dla repatriantów jest minister właściwy do spraw oświaty i wychowania oraz minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego. Osobom, którym wydano decyzję o przyrzeczeniu wydania wizy w celu repatriacji oraz członkom ich najbliższej rodziny konsul może zapewnić pokrycie kosztów uczestnictwa w kursie nauki języka polskiego w kraju zamieszkania.
Osoba wspierająca repatrianta. Wójt burmistrz, prezydent miasta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania repatrianta może przydzielić mu, w drodze decyzji, na jego wniosek uzasadniony jego szczególną sytuacją, która może wynikać w szczególności z:. Dodatkowe informacje dostępne są na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji pod następującym adresem:.
Ustawa z dnia 9 listopada r.
Repatriacja do Polski
Karta ma charakter informacyjny i nie stanowi wykładni prawa. Procedura repatriacyjna - Dolnośląski Urząd Wojewódzki strona główna wersja mobilna wersja tekstowa dla niesłyszących dołącz do nas. Rozmiar czcionki A czcionka normalna A czcionka średnia A czcionka duża.
Wyszukiwarka szukaj Wybierz zakres artykuły zdjęcia i inne pliki video i audio. Aktualnie znajdujesz się na: Strona główna Obsługa klienta Obywatelstwo Procedura repatriacyjna pl en de fr ru ua. Dzisiaj repatriacja jest przede wszystkim powrotem do Polski osób pochodzenia polskiegoktóre zostały w którymś momencie wysiedlone np.
Wiąże się ona z różnymi ułatwieniami odnośnie nabywania polskiego obywatelstwauzyskaniem mieszkania komunalnego, dostępem do pracy.
Repatriacja - definicja, opis, charakterystyka, przykłady, przepisy
Repatrianci przybywają do Polski na podstawie specjalnej wizy i dzięki niej w momencie przekroczenia polskiej granicy, nabywają polskie obywatelstwo. Zasady te określa Ustawa z dnia 9 listopada roku o repatriacji.
Repatrianci mogą liczyć na szeroką pomoc państwa. Jest to pomoc:. Baskowie to tajemniczy naród zamieszkujący tereny leżące na granicy Francji i Hiszpanii. Ustawa o repatriacji ma umożliwić powrót do kraju tym osobom, bądź ich przodkom, które na skutek deportacji, zesłań i innych prześladowań narodowościowych i politycznych nie mogły się w Polsce nigdy osiedlić.
Świadczenia pieniężne dla posiadaczy Karty Polaka osiedlających się w Rzeczypospolitej Polskiej Klauzula informacyjna dot. Organem odpowiedzialnym za procedurę repatriacyjną jest Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji. Wizę krajową w celu repatriacji konsul wydaje po przedstawieniu jednego z następujących warunków do osiedlenia się: dowodu potwierdzającego posiadanie lokalu mieszkalnego i źródeł utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej albo dowodu potwierdzającego zapewnienie lokalu mieszkalnego i źródeł utrzymania w Rzeczypospolitej Polskiej.
Dowodami potwierdzającymi zapewnienie warunków do osiedlenia są: decyzja Pełnomocnika Rządu repatriacja Spraw Repatriacji w sprawie przyznania miejsca w ośrodku adaptacyjnym dla repatriantów lub uchwała rady gminy zawierająca zobowiązanie do zapewnienia warunków do osiedlenia się jest okres nie krótszy niż 2 lata lub oświadczenie obywatela polskiego, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, mających siedzibę w Polsce, zawierające zobowiązanie do zapewnienia lokalu przez okres nie krótszy niż 2 lata.
Przy czym oświadczenie obywatela polskiego może dotyczyć wyłącznie wstępnych, zstępnych lub rodzeństwa tej osoby. Kandydatowi na repatrianta nieposiadającemu warunków do osiedlenia się w Polsce za pośrednictwem konsula, przedstawia się: ofertę lokalu mieszkalnego i źródeł utrzymania pochodzące z ewidencji prowadzonej przez Pełnomocnika Rządu do Spraw Repatriacji; propozycję przyznania miejsca w ośrodku adaptacyjnym dla repatrianta.
Status członków rodziny repatrianta niemających polskiego pochodzenia Jeżeli małżonek nie chce skorzystać z możliwości uzyskania wizy repatriacyjnej, a zamierza osiedlić się wspólnie z repatriantem na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może ubiegać się o zezwolenie na pobyt stały. Ośrodki adaptacyjne dla repatriantów Przyznanie miejsca w ośrodku adaptacyjnym dla repatriantów uznawane jest za jeden z dowodów potwierdzających zapewnienie warunków do osiedlenia się.
W ośrodkach adaptacyjnych repatriantom zapewnia się: zakwaterowanie w pomieszczeniu odpowiednim dla wieku, płci i stanu zdrowia repatrianta; całodzienne wyżywienie składające się z trzech posiłków, w tym jednego posiłku gorącego oraz napojów; całodobowy dostęp do pomieszczeń i urządzeń umożliwiających samodzielne przygotowanie posiłku; całodobowy dostęp do pomieszczeń i urządzeń higieniczno-sanitarnych; środki czystości niezbędne do utrzymania higieny osobistej, w tym przeznaczone dla osób małoletnich; możliwość wykonywania połączeń telefonicznych na własny koszt.
W szczególnie uzasadnionych przypadkach koszty może ponieść ośrodek; bezpłatny dostęp do Internetu; możliwość uczestniczenia w zajęciach adaptacyjno-integracyjnych oraz w zajęciach umożliwiających poznanie historii, tradycji i zwyczajów polskich, a także w kursach języka polskiego i kursach zawodowych.
Repatriacja (łac. repatriatio ‘powrót do ojczyzny’) – zorganizowana przez władze akcja przesiedlenia do kraju obywateli (np. jeńców wojennych, osób internowanych lub przymusowo przesiedlonych), którzy wskutek zmian granic lub działań wojennych znaleźli się na terytorium innych państw.
W ośrodkach adaptacyjnych dla repatriantów prowadzi się zajęcia w języku zrozumiałym dla repatriantów dotyczące: systemu opieki zdrowotnej; systemu oświaty; bezpieczeństwa publicznego; polityki prorodzinnej oraz pomocy socjalnej; rynku pracy i praw pracownika; uprawnień osób niepełnosprawnych oraz procedury uzyskania orzeczenia o niepełnosprawności lub o stopniu niepełnosprawności.
Nadzór nad ośrodkami adaptacyjnymi sprawuje Pełnomocnik Rządu do Spraw Repatriacji. Pierwsze kroki po przybyciu repatrianta do Polski W miejscu osiedlenia repatrianci mają obowiązek: zarejestrować w miejscowym Urzędzie Stanu Cywilnego swoje akty stanu cywilnego urodzenia, ślubu itp.
Potwierdzenie jest wydawane na podstawie paszportu z wklejoną wizą w celu repatriacji oraz po przedstawieniu odpisów aktów stanu cywilnego sporządzonych w polskim Urzędzie Stanu Cywilnego; złożyć w Urzędzie Miasta lub Gminy wniosek o wydanie dowodu osobistego, zameldować się na repatriacja stały oraz wystąpić o nadanie numeru PESEL.
Pomoc dla repatriantów po przybyciu do Polski 1. Jednorazowa pomoc finansowa Pełnomocnik Rządu do Spraw Repatriacji udziela repatriantowi oraz członkom jego najbliższej rodziny jednorazowej pomocy finansowej na: pokrycie kosztów przejazdu lub przelotu oraz przewozu mienia do Rzeczypospolitej Polskiej w wysokości dwukrotnej ceny biletu kolejowego ze stacji najbliższej zamieszkaniu repatrianta do miejsca osiedlenia się w Polsce; zagospodarowanie i bieżące utrzymanie, w wysokości dwukrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia brutto; pokrycie kosztów związanych z podjęciem w Polsce nauki przez małoletniego podlegającemu obowiązkowi szkolnemu w wysokości przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia na jest dziecko.
Pomoc finansowa na remont, adaptację lub wyposażenie lokalu Starosta właściwy ze względu na miejsce osiedlenia się repatrianta udziela na jego wniosek pomocy finansowej na częściowe pokrycie kosztów związanych z remontem, adaptacją lub wyposażeniem lokalu mieszkalnego.
Pomoc finansowa na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych Pełnomocnik Rządu do Spraw Repatriacji udziela pomocy finansowej na zaspokojenie potrzeb mieszkaniowych na podstawie: oświadczenia obywatela polskiego, będącego jego wstępnym, zstępnym lub rodzeństwem, zawierającego zobowiązanie jest zapewnienia warunków do osiedlenia się przez okres nie krótszy niż 2 lata lub decyzji Pełnomocnika w sprawie przyznania miejsca w ośrodku adaptacyjnym.
Pomocy udziela się w formie dopłaty do: czynszu najmu lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego nie więcej niż repatriacja lokalu określona w umowieopłaty do zakwaterowania w domu studenckim do zł miesięczniekosztów nabycia lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego do zł miesięcznie. Repatriant nie jest zobowiązany do zwrotu kwoty udzielonej pomocy, jeżeli: w terminie dni od dnia sprzedaży nieruchomości przedstawi Pełnomocnikowi wypis aktu notarialnego potwierdzającego nabycie kolejnego lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego; koszty nabycia kolejnego lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego nie są niższe niż podlegająca zwrotowi kwota.
Pomoc gminy w przeprowadzeniu remontu, adaptacji lub wyposażenia lokalu mieszkalnego Gmina może udzielić repatriantowi pomocy polegającej na przeprowadzeniu remontu, adaptacji lub na wyposażeniu lokalu mieszkalnego. Pomoc w nauce języka polskiego i adaptacji do nowych warunków życia Repatriantowi może być udzielona pomoc przez zapewnienie uczestnictwa w bezpłatnych kursach języka polskiego i adaptacji w społeczeństwie polskim.
Dostęp do opieki zdrowotnej w pierwszym okresie pobytu na terytorium Polski Repatrianci mają prawo do korzystania z opieki zdrowotnej do 90 dni od dnia przekroczenia granicy RP. Aktywizacja zawodowa repatriantów Starosta właściwy ze względu na miejsce zamieszkania repatrianta może zapewnić mu aktywizację zawodową.